کشور کاستاریکا را بهتر بشناسید

سیاست در کاستاریکا

رئیس جمهور این کشور که در حال حاضر لوئیس گیجرمو سولیس می باشد همراه با وزیران منتصب و دو معاون خود و نیز 57 نماینده مجمع قانون گزاری برای دوره ای چهار ساله انتخاب شده اند .این دولت و همچنین دولت های قبلی توانستند با سیاست های خاص دستاوردهای کستاریکا سیاستی که بر مبنا آن این کشور هزینه‌ای را که جهت امور نظامی نیاز داشت، صرف حفظ منابع طبیعی کرده و هم‌اکنون این کشور بدون ارتش می‌باشد. در این دولت احزاب سیاسی مهم کستاریکا به حزب وحدت سوسیال مسیحی، و حزب آزادیبخش ملی تقسیم می شود . خوزه مارفا فیگوئرز از حزب آزادی ملی در سال ۱۹۹۴ ، انتخابات سال ۲۰۰۶ اسکار آریاس سانچز به ریاست‌جمهوری کاستاریکا ،تاریخ ۸ مه ۲۰۱۰ برای نخستین بار در تاریخ سیاسی کاستاریکا و آمریکای مرکزی یک زن بعنوان رئیس جمهور ،لائورا چین چیا جانشین اسکار آریاس به عنوان رییس جمهور این کشور انتخاب شدند . هم چین چیا و هم آریاس هر دو از حزب چپ میانه آزادیبخش ملی (PLN) هستند.

تاریخ در کاستاریکا

توضیحی مختصر از سرگذشت کاستاریکا: پیش از ورود اروپائیان به قاره آمریکا مردمان مایان و آزتک در آمریکای مرکزی می‌زیستند. سرخپوستان کاستاریکا تا پیش از غلبه اروپایی‌ها با استفاده از جوهرهای قرمز و مشکی که از سبزیجات می‌گرفتند، به شیوه تصویرنگاری بر روی پوست جانوران می‌نوشتند. یکی از عجیبترین رازها در باستان‌شناسی کستاریکا یافته شدن حدود ۳۰۰ گوی سنگی در جلگهٔ دیکوئیس کستاریکا در دههٔ ۳۰ میلادی بود که مربوط به تمدن دیکوئیس هستند. این گوی‌ها از گراندیوریت جامد ساخته شده‌اند که یک سنگ آتشفشانی خیلی سخت.گوی‌های سنگی کستاریکا از زمان کشف تاکنون در معرض انقراض قرار دارند. جویندگان گنج با کمک دینامیت خیلی از گوی‌ها را منهدم کرده‌اند. فعالیت‌های کشاورزی باعث ترک خوردن و شکسته شدن شماری از این گوی‌های مبهم شده‌است. در سده شانزدهم میلادی اسپانیا سرزمین‌های این مردم را گرفت و کاستاریکا جنوبی‌ترین استان اسپانیای نو شد. پس از غلبه اسپانیایی‌ها در ۱۵۶۳، بومیانی که جان به‌در بردند تحت نفوذ شدید اروپایی‌ها شیوه‌ای جدید پیش گرفتند. کاستاریکا از سده ۱۶ مستعمرهٔ کشور اسپانیا بوده و در روز ۱۵ سپتامبر ۱۸۲۱ از این کشور اعلام استقلال کرد. پس از دوره کوتاهی پیوستن به پادشاهی مکزیکی «اوتین د ایتوربیده»، کستاریکا از ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۴ ایالتی از «استان‌های متحد آمریکای مرکزی» شد. در سال ۱۸۲۴ پایتخت آن به سان خوزه منتقل شد. کستاریکا از ۱۸۴۰ کشوری مستقل بوده‌است و از ۱۸۴۸ به‌صورت جمهوری درآمد. کستاریکا را به‌خاطر دوام دموکراسی ستایش می‌کنند. رودخانه سان‌خوان یکی از منابع اصلی اختلاف میان دو کشور کستاریکا و نیکاراگوئه در طول یک قرن گذشته بوده است. در سال ۲۰۱۰ کستاریکا کشور نیکاراگوئه را به مستقر کردن سربازانش در خاک خود در این منطقه متهم کرد ولی نیروهای نیکاراگوئه می‌گویند در حال انجام یک عملیات لایروبی در اطراف یک جزیره در رودخانه سان‌خوان هستند. هژبر یزدانی از چهره‌های سرشناس و ثروتمند سال‌های پیش از انقلاب ایران، پس از انقلاب ناچار به گریز از ایران شد و به کستاریکا رفت و در آنجا با همکاری تعدادی از ایرانی‌ها یک مجتمع بزرگ دامپروری راه‌اندازی کرد. آقای یزدانی که در نزدیکی شهر سن حوزه در کاستاریکا زندگی می‌کرد، در کنار مزرعه‌اش تابلوی بزرگی نصب کرده بود که بر آن نوشته بود سنگسر. این تابلو یادآور محل تولدش سنگسر است.

دین و مذهب در کاستاریکا

شاخه کاتولیک رومی از مسیحیت مذهب رسمی ، ۷۰ ٪ کاتولیک، حدود ۱۴ ٪ پروتستان و ۱۱٫۳ درصد بی‌دین وجود دارد.

تقسیمات کشوری در کاستاریکا

جمهوری کاستاریکا به استانهای سان خوزه،پونتارناس، لیمون، اردیا،گواناکاسته،کارتاگو،آلاخوئلا که مهم ترین این استانها لیمون ، الاهوئلا ، کارتاگو و لیبریا می باشند تقسیم شده است .

اقتصاد در کاستاریکا

دراقتصاد این کشور قهوه بخش عمده‌ و موز، نیشکر، گاو گوشتی، کاکائو و الوار نیز دارای اهمیت است. اکوتوریسم یکی از موتورهای اصلی اقتصاد کستاریکا است و دولت کاستاریکا تعهد کرده که این کشور را به اولین کشور خنثی از لحاظ انتشار دی اکسید کربن تبدیل کند. بدهی‌های خارجی از جمله مشکلات اقتصادی این کشور شمرده می‌شود. موج خصوصی‌سازی در سال ۱۹۸۳ به کستاریکا، که رشد شتابان دهه ۱۹۷۰ را در مورد موسسات دولتی تجربه کرده بود، رسید. کاستاریکا از شکل یک دولت حمایت‌کننده از صنایع داخلی به سمت حمایت از یک الگوی اقتصاد آزاد حرکت کرد. از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸ تعداد ۳۲ مؤسسه دولتی خصوصی شدند.

ارتش و نظام در کاستاریکا

کاستاریکا شصت و چهار سال پیش ارتش خود را منحل کرد و از نظر سیاسی یکی از باثبات‌ترین کشورهای آمریکای مرکزی به‌شمار می‌آید.

قوم و نژاد در کاستاریکا

۴۰ ٪ سفیدپوست، ۳۱ ٪ مستیزو (دورگه سفید و سرخ‌پوست) و بقیه از دیگر نژادها هستند. سفیدپوستان کاستاریکا، بیشتر اسپانیایی‌تبار هستند.

گردشگری و سفر در کاستاریکا

تحصیل در کاستاریکا

اینطور که بررسی‌ها نشان داده است وضعیت نظام آموزشی متوسطه در کشور کاستاریکا به دو مقطع مقدماتی و تکمیلی تقسیم می‌شود. دوره‌های راهنمایی در این کشور سه سال طول می‌کشد و هر شخص باید این دوره را به طور ۶ساله به اتمام برساند. شما برای تحصیل لیسانس در کشور کاستاریکا باید دوره ۴ساله را در نظر داشته باشید. وضعیت آکادمی‌ها و شرایط پلی‌تکنیک‌ها در این کشور بر اساس کالج‌های تحقیقاتی صورت گرفته است. مدرک معادل لیسانس در این کشور در دو دوره ارائه می‌شود. تمرکز برای مقطع لیسانس در کشور کاستاریکا بر روی دانش و یک سری مهارت‌های تئوری صورت می‌گیرد و البته که دوره‌های عملی در این زمینه نیز به ندرت یافت می‌شود. طول تحصیل فوق‌لیسانس در کشور کاستاریکا دوساله است و در نهایت به شما مدرک S۲ یا معادل آن داده می‌شود در صورتی که معدل دیپلم شما ضعیف باشد نیاز است که دوره‌های پیش‌نیاز طی شود و البته که شما باید مدرک لیسانس را نیز ارائه دهید. فوق‌لیسانس در کشور کاستاریکا دوره‌های خاص خود را دارد و فضای تحصیلی برای این مقطع مشخص و قابل قبول است. دروس در این کشور در سال‌های اول به صورت نظری ارزیابی شده است. دانشگاه ابتکارات کشور کاستاریکا یکی از دانشگاه‌های بسیار دیدنی است که در فضای تابستانی شرایط خاص خود را ایجاد کرده است و مهارت‌ها و طراحی‌های نوآورانه‌ای را شکل داده است.

فرهنگ در کاستاریکا

فرهنگ محلی کستاریکا ترکیبی از فرهنگ آمریکای لاتین و تأثیرات کابویی است؛ بسیاری از اهالی کستاریکا به عنوان صبحانه گالو پینتو می‌خورند و بعد از ظهرها در مسابقات اسب‌سواری شرکت می‌کنند.

گردشگری و توریست در کاستاریکا

کاستاریکا در سال ۲۰۱۳ میزبان حدود ۲ میلیون و ۱۵۰ هزار گردشگر بود و دولت این کشور نیز قصد دارد تا سال ۲۰۱۵ تعداد گردشگران را که بخش قابل توجهی از آنها گردشگران درمانی هستند به سه میلیون و ۴۰۰ هزار گردشگر برساند. کاستاریکا که در سال ۲۰۱۱ میزبان کنفرانس جهانی گردشگری درمانی بود. این کشور با جذب سرمایه‌گذاری خارجی اقدام به احداث کلینیک‌های مجهز، هتل‌ها و ویلاهای لوکس در قالب طرح «تعطیلات درمانی» کرده و به یکی از قطب‌های گردشگری درمانی جهان تبدیل شده است.